Bugün çekim için Kula'ya gittim. Tarihi Kula evleri kesinlikle muhteşemdi. Bunca yıllık Manisa'lıyım böyle güzel bir beldeyi görmediğim için kendime kızdım. Sabahın erken saatinde indim gitmem gereken yer ''Kurşunlu Camii'' idi. Yolda yaşlıca bir amcaya sordum Caminin yerini. Oturduğu yerden kalktı geldi yanıma;
-Gel beraber gidelim göstereyim dedi koluma girdi.
60'lı yaşlarında kır saçlı hafif beli bükülmüş neşeli bir amca...
-Sen üniversite talebesi misin bakem?
-Yok amca ben mezun oldum buraya çekim için geldim dedim.
-Afferin...! dedi (sanırım mezun olabildiğim için diyor)
-Ne okudun sen?
-Halkla ilişkiler ve Reklamcılık okudum amca.
-Oh oh maşşallah. O zaman sen şimdi dükkan açabiliyon mu burlaada bakem?
Hönk...!
-Ne dükkanı amca diye hem gülüp hem hayretle sordum.
-Ne olcek olum reklamcı dükkanı işte dedi.
Biraz afalladım, güldüm şaka mı yapıyor acaba dedim. Adam sürekli gülümsüyor çünkü.
-Evet amca açarım dedim.
-Hay maşşallah... Afferin olum maşşallah...
Camiye kadar eşlik etti amca ve tüm iyi niyetiyle bak bu camii dedi. Hafif sesle mırıldanarak bu da minaresi galiba dedim. Gülümsedim... Bi kez daha sevdim Anadolu insanını... :)
Kayıtlar
0 yorum:
Yorum Gönder