-İSTANBUL'DAKİ SURİYELİ ÇOCUKLAR-

Hava buz gibi yağmur yağıyor. Makinamı belki bir hikaye yakalarım diye boynuma astım ıslanmasın diye kundaktaki bebek gibi koynuma sakladım. Titreye titreye yürürken bu 3 çocuğu gördüm yalın ayak yarı çıplak. Gittim yanlarına direk sordum:
-Min eyne entüm ya şebab? (Nerelisiniz gençler?)
İçlerindeki karakız cevapladı:
-Nahnü min Suriye.
-Eyyü garye eyyü belde? (Hangi şehir hangi köydensiniz?)
-Min Halep! (Halep şehrindeniz)
Göbekli olan lafa girdi
-Abi biz Halepliyiz Halep katliamından kaçtık biz.
Az çok öğrenmişler Türkçe'yi. Çoğunun ya anası ya babası ölmüş bölük pörçük kaçıp gelmişler buraya.
-Ya iyi de neden yalınayaksınız neden çıplaksınız ve dahası neden bu kadar neşeli ve eğlencelisiniz? dedim
-Üşümüyoz ki abi biz dedi yine şişman olan. Sürekli koşan sürekli hareket eden birinin ateşi hep yanar dedi.
Çocuğa bak atasözü gibi laf etti. Sohbetimiz böyle uzadı gitti...
İyi o zaman dedim siz tam benliksiniz uçmayı bilir misiniz?
Biz hergün uçuyoz zaten abi...
Hadi bi uçun ozaman dedim.
Hiç olmadı ISINIRSINIZ...
#uçanadamSokaklarda

ÇOCUK OLMAK DEĞİL ÇOCUK KALMAK

Bence ömrün en tatlı, en güzel zamanı çocukluk… Öylesine masum öylesine şeker ki… Bir adamın elini yüzünü çamura bulasak, üstünü başını lekelesek güzel olur mu bir hayal edin. Fakat bir çocuk top oynarken çamura düşse ”Kirlenmek güzel” olur. Değil mi ya? Hadi OMO reklamında oynatın koca koca sakallı adamları bakın bakalım o zaman kirlenmek güzel mi değil mi? Kirlenmek güzel de her kirleten çocuk mu ve her kirlenen oyun mu oynuyor? İşte kirlenmek gibi pekte hoş olmayan bir fiiliyatı bu denli güzel kılan ve reklama meze yapan o dünyalar tatlısı çocuktur. Sümüğünü çeke çeke ağlarsın çocuksan, avazın çıktığı kadar ağzını yavan yavan açarak…